Wyrok z dnia 22 grudnia 2011 roku, sygn. akt VII GC 60/11

Szczegóły: Opublikowano: środa, 18, styczeń 2012 10:16

Jeżeli (…) podmiot legitymujący się zarejestrowanym znakiem towarowym żąda od osoby, która- w jego ocenie- naruszyła jego prawo, zaniechania naruszeń, to używanie przez tą osobę w obrocie gospodarczym znaku podobnego do korzystającego z ochrony musi być aktualne na datę wyrokowania.

Sygn. akt VII GC 60/11

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2011 roku

Sąd Okręgowy Sąd Gospodarczy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jarosław Marek Kamiński

Protokolant: Aleksandra Oliferuk

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2011 roku w Białymstoku na rozprawie

sprawy z powództwa X

przeciwko Y

o roszczenia z zakresu ochrony znaków towarowych

I. Zobowiązuje pozwaną Y do jednokrotnego opublikowania na własny koszt, w terminie jednego miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku, w dzienniku ,,Gazeta Wyborcza”, w wydaniu poniedziałkowym ogólnopolskim, na stronach ogłoszeniowych, oświadczenia o wielkości 14,84 cm na 11,85 cm (6 modułów) o treści: ,, Y oświadcza, że używała w prowadzonej działalności gospodarczej oznaczenia ,,GULLIVERS” wprowadzając do obrotu cygara w opakowaniach z tym oznaczeniem, które jest podobne do znaków towarowych ,,GULIVER” (R-196847) i ,,GULIWER” (R-199537) przysługujących X- prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą ,,Z”, przez co dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji z naruszeniem jego interesów i wyraża z tego powodu ubolewanie”.

II. W wypadku nie wykonania przez pozwaną powyższego zobowiązania Sądu we wskazanym terminie upoważnia powoda do opublikowania opisanego w pkt. I wyroku oświadczenia na koszt pozwanej.

III. Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

IV. Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.130 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą ,,Z” w Łodzi, wystąpił przeciwko pozwanej z trzema roszczeniami:

1. o nakazanie pozwanej zaprzestania sprzedaży lub wprowadzania do obrotu w jakikolwiek sposób cygar w opakowaniach z oznaczeniem słownym „GULLIVERS”;

2. o nakazanie pozwanej zniszczenia, na własny koszt, należących do niej opakowań cygar z oznaczeniem słownym „GULLIVERS”, w tym także opakowań z oznaczeniem słownym „GULLIVERS”, w które zostały opakowane towary w postaci cygar zajęte na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w Białymstoku, VII Wydział Gospodarczy z dnia 21 lutego 2011 r. o zabezpieczeniu powództwa, w sprawie o sygn. akt VII GCO 14/11 i pustych opakowań z oznaczeniem słownym „GULLIVERS”, zajętych na podstawie tego postanowienia;

3. o nakazanie pozwanej jednokrotnego opublikowania na własny koszt, w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się wyroku, w dzienniku „Gazeta Wyborcza” (wydanie poniedziałkowe ogólnopolskie), na pierwszej stronie na której mogą być umieszczane ogłoszenia, oświadczenia w formacie co najmniej 1/4 całkowitej powierzchni strony, pisanego pogrubioną czarną czcionką VERDANA o wymiarze nie mniejszym niż 14, odstęp- interlinia 1,5, o treści:

„Y oświadcza, że bezprawnie używała w prowadzonej działalności gospodarczej oznaczenia „ GULLIVERS” wprowadzając do obrotu cygara w opakowaniach z tym oznaczeniem, czym naruszyła prawa do znaków towarowych „GULIVER” (R-196847) i „GULIWER” (R-199537) przysługujące X- prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą ,,Z” oraz dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji z naruszeniem jego interesów i wyraża z tego powodu ubolewanie”,

a w wypadku nie opublikowania tego oświadczenia przez pozwaną w wyznaczonym terminie, o upoważnienie powoda do jego opublikowania na koszt pozwanej.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazywał, iż dochodzi wskazanych w pozwie roszczeń na podstawie art. 296 ust. 1 w zw. z art. 296 ust 2 pkt 2 ustawy- Prawo własności przemysłowej oraz na podstawie art. 18 ust 1 pkt 1, pkt. 2 i pkt 3 w zw. z art. 10 i art. 18 ust. 2 w zw. z art. 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Roszczenia te wynikają z faktu naruszenia przez pozwaną praw ochronnych powoda na znaki towarowe „GULIVER” (R-196847) i „GULIWER” (R-199537) w rozumieniu art. 296 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawa własności przemysłowej, jak również z faktu dopuszczenia się przez pozwaną czynu nieuczciwej konkurencji, opisanego w art. 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a polegającego na stosowaniu takich oznaczeń, które powodują niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów.

Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa, zaprzeczała by istniało podobieństwo znaku, którym posługiwała się pozwana (,,GULLIVERS”), ze znakami którymi posługiwał się powód („GULIVER” i „GULIWER”). Nie istniało też, jej zdaniem, ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia cygar. Dlatego też jego roszczenia, oparte na przepisach ustawy- Prawo własności przemysłowej, są w całości bezzasadne, albowiem powód nie wykazał aby pozwana w jakikolwiek sposób naruszyła jego prawo ochronne na znak towarowy. Za gołosłowne i nie poparte żadnymi dowodami pozwana uznała też twierdzenia powoda, dotyczące dopuszczenia się przez nią czynu nieuczciwej konkurencji, stąd również roszczenia oparte na ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji uznała za nieuzasadnione.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Powód prowadzi od 2002 r., pod nazwą „Z”, działalność gospodarczą, polegającą na wytwarzaniu i wprowadzaniu do obrotu wyrobów tytoniowych, w tym m.in. tytoniu do palenia, papierosów i akcesoriów dla palaczy. Legitymuje się prawami ochronnymi na znak towarowy słowny „GULIVER” (R-196847), zarejestrowany na jego rzecz w Urzędzie Patentowym RP, dla towarów w klasie 34 klasyfikacji nicejskiej (papierosy, tytoń, materiały dla palących, gilzy papierosowe, bibułki papierosowe, akcesoria dla palaczy, zapałki) oraz usług w Masie 35 klasyfikacji nicejskiej (usługi prowadzenia sklepów i hurtowni z następującymi towarami: papierosy, tytoń, materiały dla palących, gilzy papierosowe, bibułki papierosowe, akcesoria dla palaczy, zapałki, usługi agencji importowo-eksportowych, promocja sprzedaży dla osób trzecich). Rejestracja tego znaku nastąpiła w dniu 7 września 2007 r., z pierwszeństwem od 14 listopada 2005 r. Legitymuje się też znakiem towarowym słownym „GULIWER” (R-199537), zarejestrowanym na jego rzecz w Urzędzie Patentowym RP, dla towarów w klasie 34 klasyfikacji nicejskiej (papierosy, tytoń, materiały dla palących, gilzy papierosowe, akcesoria dla palaczy, zapałki) oraz usług w klasie 35 klasyfikacji nicejskiej (prowadzenie punktów sprzedaży hurtowej i detalicznej papierosów, wyrobów tytoniowych oraz akcesoriów papierosowych, promocja sprzedaży dla osób trzecich). Rejestracja tego znaku nastąpiła w dniu 3 stycznia 2008 r., z pierwszeństwem od 9 marca 2006 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód wytwarza i wprowadza do obrotu wyroby tytoniowe w opakowaniach opatrzonych oznaczeniem z elementem słownym „GULIWER”. Oznaczenie to jest używane przez niego dla towarów w postaci: tytoniu do palenia, papierosów i akcesoriów dla palaczy.

Pozwana prowadzi działalność gospodarczą, polegającą między innymi na produkcji i sprzedaży wyrobów tytoniowych. W listopadzie i grudniu 2010 roku zamówiła od SK RABAK s.r.o. łącznie 9.800 opakowań cygar ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD”. Zamówiony towar odebrała 23 listopada 2010 roku i 13 grudnia 2010 roku. Zakupione cygara odsprzedała DUHADEKS Sp. z o.o. Słowny znak towarowy ,,5 GULLIVERS STANDARD” został przez producenta cygar ,,5 GULLIVERS STANDARD” zarejestrowany w urzędzie patentowym Republiki Słowackiej pod numerem 228442 (16 września 2010 roku) oraz w międzynarodowym rejestrze znaków, zgodnym z Porozumieniem i Protokołem do Porozumienia Madryckiego, prowadzonym przez Światową Organizację Własności Intelektualnej Międzynarodowe Biuro Własności Intelektualnej pod numerem 1062683.

O ile powyższe okoliczności pozostawały pomiędzy stronami bezsporne, o tyle spór sprowadzał się do rozważenia czy zgodnie ze stanowiskiem strony powodowej pozwana dopuściła się naruszenia prawa ochronnego powoda na znak towarowy oraz czynu nieuczciwej konkurencji. Poczynienie ustaleń w tym zakresie było bowiem niezbędnym elementem oceny sformułowanych w pozwie roszczeń.

Jeżeli chodzi o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy, to zgodnie z art. 296 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej, Dz.U.03.119.1117 j.t., zwanej dalej ustawą PWP) polega ono na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym. Stwierdzenie naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy uzależnione jest więc od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek:

1) podmiot dochodzący ochrony przed naruszeniem musi legitymować się rejestracją znaku towarowego,

2) inny podmiot musi używać w obrocie gospodarczym swojego znaku,

3) używany przez ten inny podmiot znak musi być identyczny lub podobny do zarejestrowanego znaku towarowego, w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych,

4) używanie znaku przez ten inny podmiot musi być bezprawne,

5) używanie znaku przez ten inny podmiot musi powodować ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym.

Przenosząc powyższe na grunt tej sprawy można stwierdzić, że nie ma wątpliwości co do tego, że powód legitymuje się rejestracją znaków towarowych słownych „GULIVER” (R-196847) i „GULIWER” (R-199537). Ocena jednak podobieństwa tych znaków ze znakiem występującym na cygarach zakupionych i odsprzedanych następnie przez pozwaną, tj. znakiem ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” nie miała jednak istotnego znaczenia w kontekście tego, że powód nie wykazał, aby pozwana używała obecnie w obrocie gospodarczym oznaczenia, w jego ocenie podobnego do zarejestrowanych znaków towarowych. Zdaniem tutejszego Sądu, używanie w obrocie gospodarczym znaku wykazującego podobieństwo do zarejestrowanego znaku towarowego, a więc używanie, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie (art. 296 ust. 2 pkt. 2 ustawy PWP), nie może być interpretowane w oderwaniu od roszczenia sformułowanego przez podmiot dochodzący ochrony. Jeżeli, tak jak w tej sprawie, podmiot legitymujący się zarejestrowanym znakiem towarowym żąda od osoby, która- w jego ocenie- naruszyła jego prawo, zaniechania naruszeń, to używanie przez tą osobę w obrocie gospodarczym znaku podobnego do korzystającego z ochrony musi być aktualne na datę wyrokowania. Za takim stanowiskiem przemawia okoliczność, że trudno dopatrzeć się celowości orzekania o zaniechaniu działań, które w rzeczywistości nie mają miejsca. Argumentem mogącym przemawiać za orzekaniem o zaprzestaniu naruszeń, mogłoby być w takim przypadku wyłącznie wykazanie, że istnieje duże prawdopodobieństwo używania znaku podobnego w przyszłości. Wówczas orzeczenie sądowe miałoby charakter prewencyjny przed mającymi wystąpić w przyszłości naruszeniami. Jednakże przedmiotowego prawdopodobieństwa powód również nie udowodnił, skupiając się wyłącznie na eksponowaniu bezspornej okoliczności zakupu cygar opatrzonych oznaczeniem ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” w 2010 roku przez pozwaną i ich odsprzedaży. Zaznaczenia przy tym wymaga, że powód nawet nie podjął próby wykazania, że pozwana, wbrew temu co twierdzi, po 2010 roku, a więc w 2011 roku oferowała do sprzedaży towary z tym oznaczeniem bądź też zamierza je oferować. Brak jest jakichkolwiek dowodów w tym zakresie, dlatego też podzielić należy stanowisko pozwanej, że pomimo, iż w 2010 roku podjęła ona współpracę z producentem cygar ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” była ona w zasadzie niejako współpracą jednorazową, podjętą na próbę, która wobec wyraźnego sprzeciwu powoda została zaprzestana i obecnie nie ma miejsca.

Z tych względów można uznać, że powód nie poparł dowodami aby pozwana używała w obrocie gospodarczym znaku, który- w jego ocenie- jest podobny do zarejestrowanych na jego rzecz znaków towarowych. Nie wykazał też aby istniało prawdopodobieństwo używania przez nią takiego znaku w przyszłości. W konsekwencji można przyjąć, iż wobec tego, że do stwierdzenia naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy konieczne jest łączne spełnienie wymienionych wyżej przesłanek, brak spełnienia jednej z nich czynił zbędnym badanie pozostałych.

Reasumując tę część rozważań, wobec braku naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy, roszczenia z tym związane nie mogły zostać uwzględnione na mocy art. 296 ust. 1 ustawy PWP.

Ocenę, czy pozwana dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji, o którym mowa w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U.03.153.1503 j.t., zwanej dalej ustawą o ZNK), należy rozpocząć od wskazania, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o ZNK czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich. Ustęp 2 tego przepisu stanowi zaś, iż czynem nieuczciwej konkurencji jest również wprowadzenie do obrotu towarów w opakowaniu mogącym wywołać skutki określone w ust. 1, chyba że zastosowanie takiego opakowania jest uzasadnione względami technicznymi.

Z art. 10 ust. 2 ustawy o ZNK wynika więc, iż w celu postawienia zarzutu popełnienia opisanego w nim czynu nieuczciwej konkurencji, należy udowodnić następujące elementy:

1. wprowadzanie do obrotu towarów w opakowaniu z danym oznaczeniem,

2. pierwszeństwo używania zgodnie z prawem oznaczenia towarów lub usług przez przedsiębiorcę domagającego się ochrony,

3. możliwość wprowadzenia klientów w błąd co do komercyjnego pochodzenia towarów lub usług podmiotu poszukującego ochrony (tzw. ryzyko konfuzji), co w szczególności wiąże się z posiadaniem przez dane oznaczenie odróżniającego charakteru.

Zadaniu temu powód sprostał.

Jeżeli chodzi o pierwszą z przesłanek, to pojęcie "wprowadzania do obrotu" rozumiane jest dość szeroko i obejmuje ono te czynności, które zmierzają do zaoferowania, udostępnienia, sprzedaży lub korzystania z towaru lub usługi, z którą związane jest dane oznaczenie. Skoro więc pozwana sprzedała cygara w opakowaniu opatrzonym oznaczeniem ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” to można uznać, że wprowadziła je do obrotu. Nie było to zresztą przez nią kwestionowane.

Pierwszeństwa używania przez powoda oznaczenia „GULIWER” upatrywać zaś należy nie tyle w fakcie zarejestrowania tego znaku jako znaku towarowego słownego przez powoda, który miał miejsce w 2008 roku, ale w fakcie posługiwania się danym oznaczeniem w prowadzonej działalności gospodarczej, w tym przypadku umieszczenia produktów oznaczonych słownymi znakami towarowymi w katalogu produktów oferowanych przez powoda na rok 2010/2011. Z powyższego można wysnuć wniosek, że z początkiem roku 2010 powód już na pewno używał oznaczenia „GULIWER”, co przemawia za pierwszeństwem jego używania, albowiem brak jest dowodów, by użycie oznaczenia ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło wcześniej. Jeszcze raz należy zaznaczyć, że zakupienie cygar w opakowaniach z oznaczeniami ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” przez pozwaną nastąpiło pod koniec 2010 roku, podczas gdy powód, już na początku roku, oferował do sprzedaży produkty z oznaczeniem „GULIWER”.

Przechodząc do trzeciej z przesłanek, to możliwość wprowadzenia w błąd co do komercyjnego pochodzenia towarów lub usług jest pochodną wszystkich istotnych elementów stanu faktycznego, w tym w szczególności stopnia podobieństwa oznaczeń oraz oznaczonych towarów lub usług. Podstawowe zasady porównywania oznaczeń, wypracowane w orzecznictwie, nakazują porównywać oznaczenia w ich całokształcie, z uwzględnieniem wszystkich elementów i okoliczności, co w zdecydowanej większości przypadków oznacza konieczność porównania oznaczeń w płaszczyźnie fonetycznej, wizualnej i znaczeniowej (zob. wyrok ETS z dnia 11 listopada 1997 r. w sprawie C-251/95 Sabel BV v. Puma AG, Rudolf Dassler Sport, Rec. 1997, s. I -06191).

Porównanie dominujących elementów opakowań produktów, a więc oznaczeń ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” z oznaczeniami „GULIVER” i „GULIWER” na tych trzech płaszczyznach pozwala uznać, że są one podobne. Podkreślić należy, że podstawowe znaczenie przy porównywaniu oznaczeń mają elementy wspólne. Oznacza to, iż tożsame lub podobne elementy w porównywanych oznaczeniach mają znaczenie priorytetowe, a elementy różnicujące nie mogą zasadniczo przełamywać podobieństwa elementów wspólnych. Dlatego też kluczowe znaczenie należy w tym przypadku przypisać elementom podobnym, a więc słowom ,,GULIVER”, ,,GULIWER” oraz ,,GULLIVERS”, pomimo tego, że w oznaczeniach ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” znajdują się też inne elementy. Choć pisownia poszczególnych słów (,,GULIVER”, ,,GULIWER”, ,,GULLIVERS”) pozostaje odmienna, jednakże w płaszczyźnie fonetycznej w zasadzie jest ona niezauważalna. Również w płaszczyźnie wizualnej podobieństwo elementów oznaczenia ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD” z oznaczeniami ,,GULIVER” lub ,,GULIWER” nie budzi wątpliwości. Jeżeli zaś chodzi o płaszczyznę znaczeniową uwzględnić trzeba fakt nawiązywania przez wszystkie oznaczenia do tego samego motywu tematycznego.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że dla przyjęcia podobieństwa wystarczy podobieństwo na jednej z porównywanych płaszczyzn (np. fonetycznej), stąd też w tej sprawie, gdy zbieżność pomiędzy oznaczeniami występuje na wszystkich płaszczyznach i zbieżność na danej płaszczyźnie nie jest neutralizowana przez różnice w innej płaszczyźnie, możemy postawić tezę o podobieństwie oznaczeń.

Wypadkowa podobieństwa oznaczeń, stopnia znajomości znaku ,,GULIVER” lub ,,GULIWER” na rynku oraz jego zdolności odróżniającej pozwala przyjąć, że istnieje ryzyko konfuzji co do komercyjnego pochodzenia towarów z oznaczeniami ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD”.

Konkludując, wprowadzając do obrotu cygara w opakowaniach z oznaczeniem ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD”, pozwana dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż istniało ryzyko wprowadzenia klientów w błąd co do pochodzenia tych cygar.

Samo dopuszczenie się czynu nieuczciwej konkurencji przez pozwaną, nie świadczyło jednak jeszcze o zasadności roszczeń powoda opartych na art. 18 ustawy o ZNK.

Odnosząc się kolejno do każdego z nich trzeba zaznaczyć, że roszczenie o zaniechanie służy pokrzywdzonemu przedsiębiorcy w trzech przypadkach:

1) gdy czyn nieuczciwej konkurencji został już popełniony, a niezgodny z prawem stan trwa nadal (czyny ciągłe);

2) gdy czyn nieuczciwej konkurencji został już popełniony, jednak ze względu na naturę bezprawnego działania (czyny jednorazowe) lub zaprzestanie naruszenia niezgodny z prawem stan nie istnieje w chwili wytoczenia powództwa, ale istnieje realne niebezpieczeństwo powtórzenia naruszenia;

3) gdy istnieje realne niebezpieczeństwo dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, choć czyn taki nie został jeszcze popełniony (działania sprawcy znajdują się na etapie przygotowań).

W tej sprawie żaden z tych przypadków nie zachodzi. Czyn nieuczciwej konkurencji został popełniony, ale nie zostało wykazane, że stan niezgodny z prawem istnieje w chwili obecnej bądź też że istnieje niebezpieczeństwo jego powtórzenia. Z niezakwestionowanych skutecznie przez powoda twierdzeń pozwanej wynika, że nie wprowadza ona do obrotu i nie ma zamiaru wprowadzać w przyszłości cygar w opakowaniach z oznaczeniem ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD”. Powód nie przedstawił żadnych dowodów na obalenie zaprezentowanego stanowiska podnosząc w piśmie z dnia 16 grudnia 2011 roku jedynie, iż możliwa jest sprzedaż ,,zwrotna” cygar pomiędzy pozwaną a firmą DUHADEKS. W tej okoliczności upatrywał niebezpieczeństwa dopuszczenia się przez pozwaną kolejnych czynów nieuczciwej konkurencji, co jednak wobec braku konkretnych dowodów na potwierdzenie mającej nastąpić w przyszłości ,,zwrotnej” sprzedaży, pozostaje tylko hipotetyczne, sprzeciwiając się uwzględnieniu jego roszczenia o zaniechanie naruszeń.

Również drugie z roszczeń powoda nie mogło zostać uwzględnione. U podstaw takiej decyzji legł fakt, że powód nie wykazał by w posiadaniu pozwanej znajdowały się jakiekolwiek cygara w opakowaniach z oznaczeniem ,,GULLIVERS STANDARD” i ,,5 GULLIVERS STANDARD”. Wręcz przeciwnie, w piśmie z dnia z dnia 16 grudnia 2011 roku wskazywał jedynie, że wysoce prawdopodobne jest, że pozwana nadal posiada towary z tymi oznaczeniami, co potwierdza tylko, że sam nie ma pewności co do rzeczywiście istniejącego stanu faktycznego. Jego twierdzenia w tym względzie pozostają gołosłowne, pomimo, iż to w jego gestii leżało wykazanie, że przedmioty związane z popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji są w posiadaniu sprawcy czynu i niezbędne jest pozbawienie go możliwości dysponowania tymi środkami służącymi kontynuacji lub powtórzeniu bezprawnej działalności.

Trzecie z roszczeń powoda opartych na ustawie o ZNK było już roszczeniem zasadnym. Przesłankami dochodzenia tego roszczenia są:

1) popełnienie czynu nieuczciwej konkurencji (także w postaci zagrożenia interesów innego przedsiębiorcy);

2) trwanie skutków czynu w dacie wyrokowania;

3) istnienie związku przyczynowego pomiędzy popełnionym czynem nieuczciwej konkurencji a skutkami, które mają zostać usunięte przy wykorzystaniu tego roszczenia.

Pozwana dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji, czego skutkiem jest funkcjonowanie w obrocie cygar z oznaczeniem mogącym wprowadzać klienta w błąd co do pochodzenia (faktura– k.38 akt VII GCo 14/11). Pomiędzy popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji a jego skutkiem istnieje związek przyczynowy i jego usunięcie jest możliwe poprzez złożenie przez pozwaną stosownego oświadczenia.

Istotnym pozostaje, że roszczenie o złożenie oświadczenia w prawie nieuczciwej konkurencji wykazuje podobieństwo do roszczenia o złożenie oświadczenia uregulowanego w art. 24 § 1 kc. W kwestiach nierozstrzygniętych jak dotąd w orzecznictwie, dotyczącym czynów nieuczciwej konkurencji, celowe wydaje się zatem korzystanie przy wykładni art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy o ZNK z dorobku orzecznictwa wypracowanego na tle art. 24 § 1 kc. Mając to na uwadze trzeba więc wskazać, że treść i forma oświadczenia powinna odpowiadać racjonalnie pojmowanemu kryterium celowości. Oznacza to, że zarówno forma, miejsce i rozmiar publikacji, jak i jej treść podlegają kontroli sądu orzekającego. Sąd musi bowiem ocenić, czy jest ona adekwatna i niezbędna do usunięcia skutków czynu, za który pozwany ponosi odpowiedzialność. Sąd może dokonać zmian w treści żądanego oświadczenia, dostosowując je do zakresu udowodnionego w procesie naruszenia, ale również korygując w oparciu o kryterium adekwatności, nawet jeśli powód w całości udowodnił zgłoszone zarzuty (por. wyrok SN z dnia 19 października 2007 r., II PK 76/07, LEX nr 448046; wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2007 r., I CSK 28/07, LEX nr 407143; wyrok SN z dnia 22 grudnia 1997 r., II CKN 546/97, OSNC 1998, nr 7-8, poz. 119).

Z tych względów treść oświadczenia sformułowanego przez powoda w pozwie została skorygowana przez Sąd w sposób wskazany w pkt. I sentencji wyroku, uwzględniającego powództwo w zakresie żądania nakazania pozwanej złożenia odpowiedniego oświadczenia woli.

Orzeczenie zawarte w pkt. II sentencji znajdowało oparcie w art. 480 § 1 kpc.

W pozostałym zakresie powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o treść art. 102 kpc, stosunkowo je rozdzielając.