Wyrok z dnia 10 marca 2011 roku, sygn. akt V U 189/11
W przypadku osoby, która poprzednio była częściowo niezdolna do pracy, a obecnie jest całkowicie, należy zbadać, czy spełnia warunki do renty w odpowiedniej dacie, różnej dla każdego przypadku.
Sygn. akt V U 189/11
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2011 roku
Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku
V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2011 roku w Białymstoku
sprawy z wniosku M. Z.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Białymstoku
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania Marka Zawadzkiego
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Białymstoku
z dnia 17 stycznia 2011 roku Nr 314566/I
Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. Z. od 30 czerwca 2010 roku do 30 września 2012 roku rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku decyzją z dnia 17.01.2011r. odmówił przyznania M. Z. prawa do renty, ponieważ komisja lekarska stwierdziła, że niezdolnym do pracy jest od maja 2001r. Stał się nim po upływie 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia, tj. 31.05.1995r. Poza tym jego łączny okres zatrudnienia wynosi 14 lat, 10 miesięcy i 4 dni.
W odwołaniu od tego orzeczenia ubezpieczony zarzucił O/ZUS błędną ocenę jego sytuacji faktycznej i prawnej. Po raz pierwszy wystąpił o rentę w maju 2001r. Nie otrzymał jej ze względu na brak ciągłości „ubezpieczenia zdrowotnego”. Lekarz orzecznik orzeczeniem z 20.08.2003r. uznał go od maja 2001r. za częściowo niezdolnego do pracy, a od sierpnia 2003r. do sierpnia 2005r. za całkowicie niezdolnego do pracy. Orzeczeniem z 16.12.2010r. został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy od czerwca 2010r. do końca września 2012r. Od 2004r. opiekuje się inwalidą I grupy. Z tego tytułu podlega ubezpieczeniom społecznym.
Na podstawie takiego zarzutu wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu renty.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:
odwołanie M. Z. jest zasadne.
Bezspornym w sprawie było, że pierwszy wniosek o rentę złożył 16.07.2003r. Z dołączonych do niego dokumentów wynika, że po raz ostatni podlegał ubezpieczeniu od 01.02.1994r. do 31.07.1995r. z tytułu zatrudnienia w PKO BP.
Lekarz orzecznik 20.08.2003r. uznał go od maja 2001r. za częściowo niezdolnego do pracy, a od sierpnia 2003r. do sierpnia 2005r. za całkowicie niezdolnego do pracy. O/ZUS decyzją z 21.08.2003r. odmówił przyznania M. Z. prawa do renty, ponieważ niezdolnym do pracy stał się po upływie 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia, a ponadto w 10 – leciu przed datą powstania niezdolności lub datą zgłoszenia wniosku nie był ubezpieczony co najmniej 5 lat.
Z nowych akt rentowych wynika, że M. Z. podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu od 01.05.2004r. do 15.06.2010r., tj. 6 lat, 1 miesiąc i 15 dni.
Lekarz orzecznik 22.07.2010r. uznał go za częściowo niezdolnego do pracy od maja 2001r. i za całkowicie niezdolnego od czerwca 2010r.
Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:
- jest niezdolny do pracy,
- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
- niezdolność do pracy powstała między innymi w okresie ubezpieczenia.
W przypadku osoby, u której niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, okres składkowy i nieskładkowy (5 lat) powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.
Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy z 17.12.1998r. jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Zazwyczaj człowiek stopniowo traci zdolność do pracy. Może ją odzyskać zupełnie lub częściowo.
Na przykładzie M. Z. doskonale to widać. Od maja 2001r. do sierpnia 2003r. był częściowo niezdolny do pracy, następnie do sierpnia 2005r. całkowicie niezdolny i do 29.06.2010r. ponownie częściowo niezdolny do pracy. Od 30.06.2010r. (wg art. 14 ust. 2 ) jest znowu całkowicie niezdolny do pracy. Przed tym pogorszeniem się stanu zdrowia był ubezpieczony nieprzerwanie ponad 6 lat.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 03.03.2005r. (LEX 346071) stwierdził, iż w ustawie z 17.12.1998r. nie ma podstaw do wyodrębnienia jakiejś „pośredniej” kategorii pogorszenia się stanu zdrowia w obrębie określonego rodzaju stopnia niezdolności, która w takim przypadku przestawałaby już być niezdolnością częściową, lecz zarazem nie byłaby jeszcze niezdolnością całkowitą, pozwalającą na ustalenie niezdolności do pracy w rozumieniu art. 57 ust. 2. W ten sposób odszedł od wcześniejszego poglądu, według którego wystarczało udowodnienie pogorszenie stanu zdrowia w granicach częściowej niezdolności do pracy.
W przypadku osoby, która poprzednio była częściowo niezdolna do pracy, a obecnie jest całkowicie, należy zbadać, czy spełnia warunki do renty w odpowiedniej dacie, różnej dla każdego przypadku.
Na podstawie zebranych przez O/ZUS dowodów Sąd ustalił, że M. Z. całkowicie niezdolnym stał się 30.06.2010r. W dziesięcioleciu przed tą datą podlegał ubezpieczeniu rentowemu ponad 5 lat i dlatego nabył prawo do renty.
Z podanych wyżej względów Sąd zmienił na mocy art. 47714 § 2 k.p.c. zaskarżoną decyzję w żądany przez niego sposób.