Postanowienie z dnia 21 września 2011 roku, sygn. akt VII Gz 162/11

• 

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 25, październik 2011 13:18

Fakt, że skarżący w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą nie przesądza jeszcze o niemożności orzeczenia w stosunku do niego tzw. upadłości konsumenckiej.

Sygnatura akt VII Gz 162/11

POSTANOWIENIE

Dnia 21 września 2011 roku

Sąd Okręgowy Sąd Gospodarczy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jarosław Marek Kamiński

SSO Jerzy Fiedoruk

SSO Grażyna Modzelewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 21 września 2011 roku

sprawy z wniosku D

o ogłoszenie upadłości konsumenckiej

na skutek zażalenia D

od postanowienia Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 8 lipca 2011 roku, sygn. akt. V GU 3/11

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Łomży oddalił wniosek D o ogłoszenie upadłości uznając, że będąc osobą prowadzącą działalność gospodarczą nie jest on podmiotem w stosunku do którego można ogłosić upadłość konsumencką.

Zażalenie na to postanowienie wniósł D zarzucając mu naruszenie art. 491¹ kpc i podnosząc, iż powodem dla którego złożył wniosek o upadłość były długi powstałe przed datą rozpoczęcia działalności gospodarczej. Wskazując na powyższe domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia.

Sąd Okręgowy Sąd Gospodarczy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.

Wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, fakt, że skarżący w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą nie przesądza jeszcze o niemożności orzeczenia w stosunku do niego tzw. upadłości konsumenckiej.

Decydujące w tym przedmiocie pozostają dwie okoliczności.

Po pierwsze, w dacie wniesienia wniosku o ogłoszenie upadłości (17 marca 2011 roku) D nie pozostawał jeszcze przedsiębiorcą. Z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wynika, że rozpoczął on działalność w dniu 21 marca 2011 roku.

Po drugie, jego zobowiązania, których aktualnie nie jest w stanie spłacać powstały w czasie, gdy nie prowadził on działalności gospodarczej. I choć twierdził, że zaciągane kredyty służyły podjęciu w przyszłości działalności gospodarczej, tym niemniej zaciągał je on jako konsument w rozumieniu art. 22 ¹ kc. Przepis ten za konsumenta uważa osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Skoro więc działalność gospodarcza D w tej dacie jeszcze nie istniała, to pomimo tego, że zaciągane zobowiązania miały służyć w przyszłości jej celom, miały one ze strony wnioskodawcy de facto naturę transakcji konsumenckiej.

Wobec powyższego oddalenie wniosku skarżącego na tej tylko podstawie, iż jest on obecnie przedsiębiorcą przemawiało za stwierdzeniem, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy powinien zbadać czy zachodzą przesłanki do ogłoszenia w stosunku do skarżącego tzw. upadłości konsumenckiej, mając w szczególności na uwadze treść art. 491³ kpc.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji na mocy art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, uznając zażalenie za uzasadnione.