Postanowienie z dnia 4 lutego 2009 roku, sygn. akt VIII Ko 14/09

Szczegóły: Opublikowano: sobota, 27, sierpień 2011 21:03

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Rozporządzenia (WE) Nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych (Dz.U.UE z dnia 30 kwietnia 2004 r.) jego przepisy stosuje się jedynie do orzeczeń, ugód sądowych oraz dokumentów urzędowych dotyczących roszczeń bezspornych, a zatem sytuacji w których dłużnik wyraźnie zgodził się co do niego poprzez uznanie lub w drodze ugody zatwierdzonej przez sąd lub zawartej przed sądem w toku postępowania lub dłużnik wyraźnie zgodził się co do niego w dokumencie urzędowym.

Postanowienie z dnia 4 lutego 2009 r.

VIII Ko 14/09

Sąd Okręgowy w Białymstoku

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2009 r.

w sprawie A. M. skazanego za czyn z art. 177 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

wniosku pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej U.B. o wydanie zaświadczenia, że wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 12 stycznia 2008 r. (Sygn. akt VIII Ka 715/08) w zakresie zasądzonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwoty z tytułu naprawienia szkody oraz kosztów zastępstwa procesowego stanowi europejski tytuł egzekucyjny

na podstawie art. 3 ust. 1 pkt. a Rozporządzenia (WE) Nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych (Dz.U.UE z dnia 30 kwietnia 2004 r.)

postanawia:

wniosek oddalić

Uzasadnienie:

W dniu 26 stycznia 2009 r. pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej U.B. wystąpiła z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, że wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 12 stycznia 2009 r. (Sygn. akt VIII Ka 715/08) w zakresie zasądzonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwoty z tytułu naprawienia szkody oraz kosztów zastępstwa procesowego stanowi europejski tytuł egzekucyjny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej jest bezzasadny i nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepisy powołanego rozporządzenia wskazują, iż pojęcie ,,roszczenia bezspornego” powinno obejmować wszystkie sytuacje, w których wierzyciel, przy możliwym do zweryfikowania niekwestionowaniu przez dłużnika rodzaju i wysokości roszczenia pieniężnego, uzyskał decyzję sądu przeciwko dłużnikowi albo nadający się do wykonania dokument wymagający wyraźnej zgody dłużnika np. ugodę sądową lub dokument urzędowy (5).

W sprawie przeciwko A.M. (Sygn. akt VIII Ka 715/08) żadna z omówionych sytuacji nie zachodzi, albowiem w postępowaniu przed Sądem I instancji oskarżony wniósł o uniewinnienie od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Następnie w apelacji wniesionej od wyroku skazującego Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 08 maja 2008 r. (Sygn. akt III K 3642/06) wnosił również o zmianę orzeczenia i uniewinnienie ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W sytuacji zatem, gdy oskarżony kwestionował podstawę faktyczną i prawną zasądzonego roszczenia z tytułu naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem (ustalenia w przedmiocie winy) nie można uznać, iż stanowi ono roszczenie bezsporne w rozumieniu powołanego na wstępie rozporządzenia.

W tym przypadku bowiem wierzyciel wprawdzie uzyskał decyzję sądu przeciwko dłużnikowi, ale przedmiotem tej decyzji było roszczenie kwestionowane przez dłużnika nie tylko co do jego rodzaju i wysokości, ale również co do podstawy faktycznej i prawnej zgłoszonego roszczenia.

Z tych też względów Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.